Commençons d’abord par un récapitulatif des évènements précédant la bataille.

Dans la soirée du vendredi soir, tout les valeureux guerriers se retrouvent dans leur “antre légendaire”: le clubhouse.

L’occasion de cette “réunion de prestige” est claire: la campagne victorieuse de nos “héroiques Doigts Bleus” a atteint sa moitié et il est grand temps de faire une célébration à la gloire de notre “vénéré carburant”: la bière.

La “réunion de prestige” commence studieusement par une revue tactique de l’état de notre campagne et  de nos troupes. S’en suivent quelques conversations tactico-technique pour élaborer la suite du “plan tactique”.

La décision est prise, l’objectif est clair et limpide: grâce aux troupes actuelles il nous faut remporter la victoire finale et il faut enroler de nouveaux soldats pour être dans la capacité numérique de former un second bataillon composé de recrues fraiches comme la rosée du matin et de vieux briscard habitués aux lutes acharnées.

Le plan de bataille étant fixé, il est maintenant l’heure de ce fameux rite ancestral à la gloire de notre “vénéré carburant”: en ingurgiter des quantités astronomiques et essayer de ne pas trop en faire ressortir par là où il est entré.

S’en suivent de multiples traditions à base de jeux dont le but final est simple et équivoque: ingurgiter des quantités astronomiques du “vénéré carburant” et essayer de ne pas trop en faire ressortir par là où il est entré.

La tribu des “héroiques Doigts Bleus” atteint son excitation maximale lorsque touché par la grâce divine, Don Mauricio -tel un messi des temps modernes- révèle une bouteille étrange aux yeux de tous contenant un liquide béni par les dieux de notre culte: “LA Chartreuse”.

La tradition veut que ce sacro-saint liquide soit bu après avoir entonné “Allez La Choune”. Peu de soldats du bataillon connaissent ce chant mythique; mais il en faut plus pour stopper les “héroiques Doigts Bleus” et ils passent cette épreuve sans sourciller.

Après quelques heures, certains s’en vont chasser au coeur de la ville, alors que d’autres restent dans “l’antre légendaire”.

A partir de cet instant, le bataillon est séparé, les mémoires s’effacent et les détails des évènements deviennent relativement flous.. Le “vénéré carburant” a fait son effet.

Au matin du samedi, pendant que la plupart du bataillon reste cloitré à l’intérieur, les plus valeureux de nos guerriers guident des hordent de “petits êtres bruyants” sur le chemin qui les mènera vers l’expérience. 

Ces “petits êtres bruyants” se démènent tout au long de la journée pour suivre la trace de leurs vaillants ainés. Bel effort.

La journée fut rude pour nos “héroiques Doigts Bleus”, les rituels de la nuit précédente ont laissé des traces sur les capacités mentales de chacun.

 

Ce ne sera que le lendemain matin que l’ont reverra nos “héroiques Doigts Bleus” marcher fièrement, la tête haute, et avec la détermination habituelle qu’on leur connait.

En ce jour sacré qu’est “jour de bataille”, les éléments naturels se mettent au service des “vils félons” de la tribu Feanster que nos “héroiques Doigts Bleus” doivent affronter. Dâme nature est difficile, peut être que les dieux de notre culte pensent que les “héroiques Doigts Bleus” n’ont pas assez bu du “vénéré carburant” les jours précédent ? Peut être simplement que cette histoire se passe aux Pays Bas.

Le champ de bataille se meut en marécage avant même l’entrée des gladiateurs.

 

La bataille commence, il pleut, il fait froid et les “vils félons” sont “remontés comme des pendules”.

Nos “héroiques Doigts Bleus” sont fébriles, le ballon est glissant, le terrain se transforme en piscine et les “vils félons” en profitent pour plonger depuis n’importe quel côté pour essayer de gêner toute sortie de balle rapide.

Alors que nos “Hommes forts” tentent de faire comprendre aux “vils félons” quelles réglent s’appliquent dans notre sport, nos “Hommes vifs” peinent à accélérer suffisamment pour contourner les “vils félons” et marquer.

Après de nombreuses séquences infructueuse, Daan “Le fidjien Blanc” passe à Ruben “Le finisseur” qui déborde et marque enfin cet essai tant attendu.

Plus tard, à la suite d’un gros travail collectif qui fait la force de notre bataillon Arjan “Capitaine Anus” ajoute sa pierre à l’edifice et le score gonfle. 

Jules “Capitaine Absent” voit son équipe depuis le bord du champs de bataille, certains racontent qu’il aurait trop de sable coincé dans sa Ch**** pour pouvoir guider son équipe en ce jour ci.

Les “vils félons” ne s’arretent pas d’être de vrais fauteurs de troubles, et essaient par tous les moyens possibles de brouiller les esprits de nos “héroiques Doigts Bleus”. 

Après un sequence relativement brouillonnet les “héroiques Doigts Bleus” marquent ! Mais non, l’arbitre annonce que cet essai n’est pas valable. Il n’y a aucun problème technique avec cet essai mais certains diront que les “vils félons” avait trop de sable coincé dans leurs Ch***… affaire à suivre.

Les “vils félons” continuent leur travail de sape de tout ce qui peut être apparenté à du beau jeu.

Ceci est relativement ennuyeux. Ce match est relativement ennuyeux. Les “vils félons” ne sont vraiment pas un bataillon agréable à croiser sur le champs de bataille.

Certains de leur lieutenant se démarquent par leur vilénie. Nous pouvons citer par exemple: “Crâne rasé 1”, “Crâne rasé 2”, “Chanel N°5”, “Le vieux qui crie depuis le bord du terrain”, “Le petit gros”.

2 essais à zéro à la mi-temps.. Nos “héroiques Doigts Bleus” auraient clairement dû faire mieux.

Peu après a reprise, Joop “Je te tiens!” decide d’attrapper un des “vils félons” pour ne plus le lâcher. Le “vil félon” en question décide de s’en donner à coeur joie et de frapper allègrement Joop “Je te tiens!”. L’arbitre décide que frapper, c’est pas bien. Pénalité pour les “héroiques Doigts Bleus”. “Le vieux qui crie depuis le bord du terrain” fait ce qu’il fait de mieux: il crie depuis le bord du terrain.

Globalement, la deuxième mi-temps ressemble à la première mais nos “héroiques Doigts Bleus” ne marquent pas.

Pire, alors que notre bataillon est acculé sur sa propre ligne, Bartje “Qui m’a frappé?” décide de tenter un geste que l’on peut considérer de : “à la limite” (le genre de geste qui requiert souvent de s’appeler Richie Mccaw pour ne pas être pénalisé).

“Crâne rasé 1” trouve que ce geste a dépassé “la limite” et envoie Bartje “Qui m’a frappé?” au sol. “Le petit gros” en profite pour frapper Bartje “Qui m’a frappé?” par dérrière. C’est méchant, même pour un membre des “vils félons”.

L’arbitre n’a pas vu l’action de “Le petit gros” et décide de punir “Crâne rasé 1” d’un carton jaune. Bartje “Qui m’a frappé?” a une révélation et devient Bartje “Le petit gros m’a frappé!”

Mais magie de la physique quantique (je ne vois pas d’autre explication) on peut maintenant donner un carton, ne pas retourné la pénalité et même donner un essai de pénalité à l’équipe qui vient d’écopé du carton jaune. Ce match est vraiment plein de surprises.

Incompréhension totale du côté de nos “héroiques Doigts Bleus”.

Le score est de 10 partout, ça sent pas bon. Mais nos “héroiques Doigts Bleus” parviennent à rester concentrés.

Dans le sillon de Thieu “Beastmode ON” l’équipe avance. Il détruit à peu près tout sur son passage.. en particulier des “vils félons”.

Les “héroiques Doigts Bleus” récupèrent une pénalité et Martijn “Catch me if you can” la transforme. 

13 – 10 Ca va un peu mieux.

Après de multiples charges, Thieu “Beastmode ON” parait relativement hagard.. Il sort du champs de bataille, ne se sent pas très bien et doit maintenant changer de nom pour Thieu “Beastmode OFF”.

Avec une rage démultipliée par la sortie du soldat Thieu “Beastmode OFF” les “héroiques Doigts Bleus” forment un maul à 13 joueurs et finissent dans l’en but.

C’est la fin du match et les “vils félons” se contenteront de 0 points bien mérités. On aurait entendu dire qu’ils repartent avec encore plus de sable qu’ils n’étaient venus avec..

 

Les “héroiques Doigts Bleus” gagnent cette rude bataille et c’est bien l’essentiel, mais c’était globalement bien dégueulasse en ce dimanche et il faudra se reconcentrer pour la suite de cette campagne qui sera encore longue.

 

Après match:

Bite de la journée: Joop “Je te tiens!”

Homme du match: Bartje “Le petit gros m’a frappé!”

Un docteur vient vérifier que Thieu “Beastmode OFF” va bien. Ce dernier est apparemment allergique aux docteurs. 

Le docteur décide qu’au final il ne va pas trop mal, Thieu “Beastmode OFF” s’en sortira sans aller à l’hopital. Vu le nombre de docteurs là-bas, son allergie aurait pu être devenir un problème.

Nerderlands version (geen translate)

 

BLIEP weer, BLIEP veld, BLIEP wedstrijd, heel langzaam, niet interessant.

Maar Zwolle wint en geen bonus point voor Feanster. 

Goed werk jongens. Maar wij moet doen beter volgende week.

Laury “The Frog”

 

Google Translate:

Laten we beginnen met een samenvatting van de gebeurtenissen voorafgaand aan de strijd.

Op de avond van vrijdag avond zijn alle krijgers in hun legendarische “hol”: het clubhuis.

Ter gelegenheid van deze “prestigieuze meeting” is duidelijk: de zegevierende campagne van onze “heldhaftige Fingers Bleus” heeft zijn half bereikt en het is hoog tijd voor een feest ter ere van onze “gerespecteerde brandstof” bier.

De “prestigieuze bijeenkomst” angstvallig begint met een tactisch overzicht van de toestand van ons land en onze troepen. Zou volgen enkele tactische-technische gesprekken te ontwikkelen naar aanleiding van de “tactische”.

De beslissing wordt genomen, de doelstelling is duidelijk: dankzij de huidige troepen moeten we de uiteindelijke overwinning te behalen en we moeten nieuwe soldaten te werven te zijn in de digitale capaciteit om een tweede bataljon bestaat uit verse rekruten als dauw te vormen ochtend en oude veteraan gewend aan felle strijd.

Het strijdplan is vastgesteld, is het nu tijd voor deze beroemde oude ritueel ter ere van onze “vereerde brandstof” in astronomische hoeveelheden slikken en probeer niet om het te overdrijven van waar het vandaan kwam.

Zou volgen vele tradities gebaseerde games, waaronder het uiteindelijke doel is simpel en duidelijk: slik astronomische hoeveelheden “gerespecteerde brandstof” en probeer niet om het te overdrijven van waar het vandaan kwam.

De stam van de “heroïsche Vingers Blue” bereikt zijn maximale opwinding toen geraakt door de goddelijke genade, Don Mauricio -zoals een tijd messi modernes- onthult een vreemde fles iedereen vloeistof gezegend door de goden van onze aanbidding: “LA Chartreuse “.

De traditie wil dat deze vloeistof heilig worden gedronken na het zingen “Ga de Choune”. Enkele militairen van het bataljon kennen deze legendarische lied; maar er is meer aan de “heroïsche Fingers Bleus” te stoppen en ze passeren deze test zonder een spier te vertrekken.

Na een paar uur, zullen sommige jagen in het hart van de stad, terwijl anderen in “de legendarische grot” blijven.

Vanaf dat moment, het bataljon wordt gescheiden, herinneringen vervagen en evenementen gegevens worden relatief vaag .. De “gerespecteerde brandstof” heeft zijn effect gehad.

Op zaterdagochtend, terwijl het grootste deel van het bataljon bleef afgezonderd in de dapperste van onze krijgers hordent gids van “kleine luidruchtige wezens” op het pad dat hen zal leiden tot de ervaring.

Deze “beetje lawaaierig wezens” worstelen de hele dag te houden van hun moedige oudsten houden. Goede inspanning.

De dag was ruw voor onze “heldhaftige Vingers Bleus”, rituelen van de vorige avond had achtergelaten sporen op de geestelijke vermogens van elk.

Dit zal alleen de volgende ochtend dat hebben zal herzien onze “heldhaftige Fingers Bleus ‘walk trots zijn hoofd hoog gehouden, en met de gebruikelijke bepaling we ze kennen.

Op deze heilige dag wat “dag van de strijd”, de natuurlijke elementen zijn in dienst van de “vile verraders” van de stam Feanster onze “heldhaftige Vingers Blues” gezicht. Moeder Natuur is moeilijk, misschien wel de goden van onze aanbidding denken dat de “heroïsche Fingers Bleus” zijn niet dronken genoeg “brandstof vereerd” de laatste dagen? Kan gewoon zijn dat dit verhaal speelt zich af in Nederland.

Het slagveld verplaatst moeras zelfs vóór de komst van de gladiatoren.

Het gevecht begint, het regent, het is koud en “verachtelijke verraders” zijn “weer in elkaar gezet, zoals slingers.”

Onze “heldhaftige Vingers Bleus” zijn koorts, de bal rolt, het terrein verandert in een zwembad en “verachtelijke verraders” in de gelegenheid om te duiken van alle kanten proberen te bemoeien met elke uitgang fastball nemen.

Terwijl onze “sterke mannen” proberen “vile verraders ‘te begrijpen regelen wat van toepassing is in onze sport, onze” lichte mannen “moeite genoeg om de” verachtelijke verraders “en markering te omzeilen om te versnellen.

Na vele mislukte sequenties, Daan “The White Fiji” verandert in Ruben “Finisher” overloopt en tenslotte markeren deze test zoals verwacht.

Later, na een groot collectief werk, dat is de kracht van onze Arjan Bataljon “Kapitein Anus” voegt hij stenen naar het gebouw en de score zwelt.

Jules “Afwezig Captain” ziet zijn team vanaf de rand van het slagveld, sommigen zeggen dat hij te veel zand vast te zitten in zijn Ch **** zou in staat moeten zijn om zijn team te leiden in één dag.

De “verachtelijke verraders” niet stoppen met echte onruststokers, en proberen met alle mogelijke middelen om de geesten van onze “heldhaftige Vingers Bleus ‘klauteren.

Na een relatief brouillonnet volgorde de “heroïsche Fingers Bleus” teken! Maar nee, de scheidsrechter aangekondigd dat deze test is niet geldig. Er is geen technisch probleem met deze test, maar sommigen beweren dat de “verachtelijke verraders” had te veel zand steken in hun Ch … *** worden voortgezet.

De “verachtelijke verraders” blijven hun werk ondermijnt alles wat kan worden gerelateerd aan het mooie spel.

Dit is relatief saai. Deze wedstrijd is relatief saai. De “verachtelijke verraders” zijn echt niet een aangename bataljon naar het slagveld te steken.

Sommige van hun luitenant onderscheiden zich door hun schurken. We kunnen noemen bijvoorbeeld: “Geschoren 1”, “2 Geschoren Hoofd”, “Chanel No 5”, “De oude huilen vanaf de zijlijn,” “De kleine grote”.

Zero 2 proeven halftime .. Onze “heroïsche Vingers Bleus” kon duidelijk beter gedaan.

Kort na een herstel, Joop “Ik wil u!” besloten om hem te vangen één van de “verachtelijke verraders” en nooit meer loslaten. De “verachtelijke verrader” in kwestie beslist om hun hart en vrolijk kloppen Joop geven “Ik wil u!”. De scheidsrechter beslist dat slaan verkeerd is. Boete voor ‘heldhaftige Fingers Bleus “. “De oude man die schreeuwt vanaf de zijlijn” doet wat hij het beste kan: hij roept vanaf de zijlijn.

Kortom, ik de tweede helft zoals de eerste, maar onze “heldhaftige Vingers Bleus” niet scoren.

Erger nog, toen onze bataljon werd in het nauw gedreven op zijn eigen lijn, Bartje “Wie sloeg me?” besloten om een gebaar dat kan overwegen “op de grens” (het soort gebaar dat vaak nodig om te bellen Richie Mccaw niet bestraft worden) proberen.

“Geschoren 1” van oordeel is dat dit gebaar “grenzen” heeft overschreden en stuurt Bartje “Wie sloeg me?” grond. “De kleine grote” namen de gelegenheid om Bartje hit “Wie sloeg me?” van achteren. Het is smerig, zelfs voor een lid van de “verachtelijke verraders”.

De scheidsrechter had de actie van ‘de kleine grote “niet zien en besloot om te straffen” Geschoren 1 “met een gele kaart. Bartje “Wie sloeg me?” heeft een openbaring en werd Bartje “Little big hit me!”

Maar de magie van de kwantumfysica (ik zie geen andere verklaring) kunnen we nu een kaart te geven, hoeft de boete niet terug en zelfs geven het team een boete proberen net copped een gele kaart. Deze wedstrijd is echt vol verrassingen.

Totaal misverstand aan de zijde van onze “heldhaftige Fingers Bleus”.

De score is dan 10, is het niet goed ruiken. Maar onze “heldhaftige Vingers Bleus” beheren om geconcentreerd te blijven.

In het kielzog van Thieu “beastmode ON” teamleider. Het vernietigde bijna alles op zijn weg .. vooral “vile verraders”.

De “heroïsche Vingers Bleus” herstellen van een boete en Martijn ‘Catch me if you can “transformeert.

13-10 Het is een beetje beter.

Na meerdere lasten, Thieu “beastmode ON” verschijnt relatief verwilderd .. Hij verlaat het slagveld, is niet goed voelt en moet nu haar naam te veranderen in Thieu “beastmode OFF”.

Met een woede vermenigvuldigd met de output van Thieu soldaat “beastmode OFF” de “heroïsche Fingers Bleus” vormen een maul tot 13 spelers en eindigen in een doel.

Het is het einde van de wedstrijd en de “gemene verraders” gewoon welverdiende 0 punten. We zouden hebben gehoord dat ze met meer zand ze niet gekomen met vertrekken ..

De “heroïsche Fingers Bleus ‘winnen zware strijd en het is essentieel, maar het was over het algemeen goed walgelijk deze zondag en zal moeten heroriënteren na deze campagne nog lang.

Na de wedstrijd:

Bijten van de dag: Joop “Ik wil u!”

Man van de wedstrijd: Bartje “Little big hit me!”

Een arts komt om te controleren dat Thieu “beastmode OFF” is goed. Laatstgenoemde is blijkbaar allergisch voor artsen.

De arts besluit uiteindelijk gaat het niet al te slecht, Thieu “beastmode OFF” zal vergaan zonder naar het ziekenhuis. Gezien het aantal artsen daar, kon hij allergie een probleem geworden.

Het is zondag 22 november 2015. Het is koud, maar toch druppelt het clubhuis vol. Het is namelijk Game Day. Niet alleen voor mij een belangrijke wedstrijd (ik mocht debuteren), want alleen RC Groningen 2 staat nog tussen Zwolle en een maximale score in de eerste helft van het seizoen. Het veld is slecht, maar iedereen heeft er zin in. 

Zwolle begint wat rommelig, maar komt na 6 minuten op voorsprong door fasespel bekroond met een try van Mauricio. Niet veel later laat Daan zien dat hij stiekem best wel weet dat de bal op de grond gedrukt moet worden wil je een try maken, en stelt de voorsprong veilig. 

Enkele andere hoogtepunten: 

-Jos weet door meerdere tackles heen te lopen en bekroond dit met een try. 

-Door de smalle strook tussen de zijlijn en vier verdedigers van Groningen weet Martijn met een geweldige loopactie zijn eerste try van de wedstrijd te verzilveren. 

-Bart laat zijn inner beast out met een snoeiharde tackle, tot groot vermaak van het publiek. 

-Björn weet met zijn gezicht een bal achteruit te koppen. (is volgens mij moeilijker dan het lijkt) 

Het lijkt Zwolle gemakkelijk af te gaan, en dus besluiten de weergoden om de moeilijkheidsgraad op te hogen. Wat begint als hagel eindigt in sneeuw, maar de heren laten zich niet van de wijs brengen en weten onder andere met een driving Maul na een Lineout weer een try te maken. 

Een kwartier voor het eindsignaal was dan toch mijn moment aangebroken, ik mocht mijn debuut maken op het drassige rugby veld van Zwolle. Laatste obstakel voor ik het veld betreed: het uitdoen van mijn trainingsbroek. Wanneer ik dit voor elkaar heb kom ik op flanker te staan. Nog nooit eerder heb ik een rugbywedstrijd zo intens meegemaakt. Helaas was mijn enige balcontact een knock-on, maar wel heb ik voor het eerst in de scrum gezeten, en in samenwerking met Jos een harde tackle kunnen maken. 

Helaas weet Groningen in de laatste minuten door onze linies heen te breken en halen ze de nul van het scorebord. Na de gemiste conversie fluit Chubby voor het eindsignaal en gaan de teams met een stand van 51-5 naar de douches. Mijn debuutwedstrijd was koud, nat, drassig, chaotisch en hard, maar meer dan de moeite waard. Niet alleen voor mij maar ook voor het team want Zwolle wordt met deze vijf punten periodekampioen.

14-11-2015 The day before game day.

Het was een troosteloze dag met veel regen, harde wind en de fiets van mijn vriendin was gejat. Het was dus een dag om lang in bed te blijven liggen en in foetushouding af te wachten tot dat Laury ons zou opvrolijken met een fenomenaal optreden om 2200 uur in Sally O’Briens met de Koos Busters. Er waren veel lotgenoten afgekomen op deze aankondiging, al deze mensen hadden ook de magische krachten nodig van de ongekend magnifieke basmelodieën die Laury ons toespeelde. Gesterkt door de muziek en meer nog door de Guinness beginnen de verhalen los te komen. Na louter slechte verhalen en feitelijke onjuistheden  gebeurt er om 0054 uur iets vreemds. Neville en ik kijken elkaar aan, we zijn sprakeloos en weten ons geen houding te geven. De prop die nooit zijn team in de steek zou laten en altijd er is voor iedereen(ik zal zijn naam niet noemen) laat ons staan met elk een leeg Guinness-pint. Gelukkig had Neville na enkele luttele seconden een oplossing en verscheen met gevulde glazen. Dit gebeurde net op tijd zodat de avond in goede harmonie kon worden afgesloten. Iedereen ging om 0200 uur gesterkt door het bier en de muziek met geheven hoofd weer naar huis. 

 

15-11-2015 Game day.

Het is wederom een prachtige dag voor rugby met veel regen, harde wind en de fiets van mijn vriendin nog steeds gestolen. Iedereen nog steeds gesterkt en vol goede moed van de avond er voor verzameld op de club alleen het blijft stil in het club, zou er dan toch een beetje wedstrijdspanning zijn? Rond 1245 treden we allen in onze rijtuigen op weg naar de meest noordelijke beschaafde vestingstad van het Koningrijk der Nederlanden, er is namelijk niets boven Groningen. Aangekomen op Corpus den Hoorn treffen we een lege Manor aan, enkel 1 Stud heet ons welkom en laat ons weten dat de Studs al reeds aan het kleden zijn. Aan alles blijkt nu dat het echt ergens om gaat en dat de studenten deze wedstrijd net zo serieus nemen als dat wij dat doen. Het is echter nog steeds ijzig stil bij de Blauwvingers en er heerst een spanning die het hele seizoen er nog niet is geweest. Na 10 min klinken de verlossende woorden van de captain “We gaan kleden”. Maar na het kleden komen ze al verslagen terug want Bart had op eigen houtje bedacht om de studenten te verslaan met hun eigen wapen. Namelijk, om je teamkit zo erg te laten stinken dat je er zelf alleen maar van weg wil rennen en je tegenstander er onpasselijk van wordt. Maar erger nog hij beweerde wel dat de teamkit gewassen is, nu maar hopen dat zijn spel beter is dan zijn waskunsten.

De wedstrijd begint, het kan niet meer fout gaan met een ijzersterke opstelling, met een bank die nog nooit zo volledig was en supporters tot op het bot fanatiek wordt er afgetrapt. Het begint spannend en de Studs verdedigen goed maar ze  weten Neville niet te stopen en zo wordt de eerste try na 10 min gemaakt. 5 min later weet Martijn over de zijlijnen te lopen (het is ook een voetbalveld) maar de grensrechter is zo onder de indruk van alle lijnen op het veld dat Martijn onbestraft de 2de try kon maken. De Blauwvingers beginnen nu los te komen maar het bleef vechten voor elke bal want de Studs lieten het tempo niet zakken zodat de druk erop bleef. Het mocht echter niet baten en 6 min later maakt ook de living baslegend Laury een try. Er zijn nog 10 min te gaan in de eerste helft, Zwolle wordt terug gedrongen en heeft het zwaar. De bal wordt gespeeld naar ‘the Black train’ (Jonatan Thomas) en hij scoort voor de Studs de eerste try.

Na de lekkere lange rust zodat iedereen goed koud kon worden ging het spel weer verder. In de tweede helft was het minstens zo spannend als in de eerste helft met weinig kansen voor beide teams scoort toch de bassist voor Zwolle. Vervolgens scoort Milo Kroon weer voor de Studs in de 70ste min, Bart, Ruben en ‘the Black Train’ scoren in de 80ste min plus . Vervolgens waren er nog 10 min verlenging en 7 penalty’s tegen Zwolle, maar de Studs wisten hier geen gebruik van te maken en zo eindigde de stand in 15-34. Het was een prachtige wedstrijd om te zien en nog veel mooier dat we de winst mee naar Zwolle konden nemen. Toen we allen weer in het donker naar huis reden besefte ik het dat het nog steeds regende en nog steeds hard waaide en dat nog steeds de fiets gestolen is van mijn vriendin. 

(Dit verhaal berust op waar gebeurde feiten, er zijn geen rechten te ontlenen aan elke krankzinnige uitspraak of slecht geschreven woorden en zinnen)