Rugby Club Zwolle benoemt twee nieuwe ereleden!
Rugby Club Zwolle groeit en groeit. Mede dankzij vele vrijwilligers die zich continue inzetten. Nu en in het verleden. Dit is niet vanzelfsprekend en deze krachten moeten we eren. Binnen onze vereniging zijn een aantal ere-leden die een belangrijke invloed hebben gehad op het voortbestaan van de club.
Op de ALV van 10 december hebben wij hier twee leden aan toegevoegd. Twee leden die beide al meer dan 20 jaar actief lid zijn op verschillende fronten.
Arjan Scheve is jaren zeer betrokken geweest als speler, trainer, coach, organisator, inkoper en nog meer. Met een grote kennis en ervaring in het rugby heeft hij menig speler van RC Zwolle de kneepjes van het vak bijgebracht. De inzet en energie die Arjan in de club heeft gestoken is niet te meten, maar wel te waarderen met het traditionele haakje zodat er altijd een plek in de club is.
Armin Mulder speelt al een tijd niet meer, maar heeft zich vanaf het begin van het opbouwen van de jeugd week in en week uit ingezet voor de jonge talenten van Zwolle en nog steeds staat Armin iedere week op het veld en deelt zijn ervaringen met de jeugd. Daarnaast is Armin voor iedereen een bekende en een behulpzame vriend die altijd voor iedereen klaar staat. Ongekend en zeer gewaardeerd. Dus ook voor Armin altijd een plekje in ons clubhuis.
Beide heren bedankt!
Haakjesactie voor de leden
De haakjes-actie is ooit in het leven geroepen omdat we als club willen investeren in onze jeugd. Natuurlijk hebben we daar sponsoren voor, maar we wilden ook onze leden in […]
Like a rolling stone.
Vanochtend werd ik met lekker nerveus gevoel wakker. Mijn debuut is vandaag. Ik heb er zin in. Ik zoek mijn gebruikelijke stuff bij elkaar, duw het in een tas en probeer nog een halfslachtig ontbijt naar binnen te schuiven. We gaan naar Havelte vandaag. Het is bewolkt en het waait stevig.
Havelte is een plaats die ook wel wat persoonlijke lading met zich mee brengt voor mij. Ik ken het dorp. En ik weet van de Big Stones, een club met een stevig team, zoals de naam het doet vermoeden. Als een dorpje met 3000 inwoners toch een volledig rugbyteam in het veld heeft, dan weet je dat er passie is voor de sport. En als ze dan ook nog eens vernoemd zijn naar de stenen van 20 ton die op een hunebed liggen, dan heb je een idee van hun onverzettelijkheid.
Les “héroiques Doigts Bleus”
Commençons d’abord par un récapitulatif des évènements précédant la bataille.
Dans la soirée du vendredi soir, tout les valeureux guerriers se retrouvent dans leur “antre légendaire”: le clubhouse.
L’occasion de cette “réunion de prestige” est claire: la campagne victorieuse de nos “héroiques Doigts Bleus” a atteint sa moitié et il est grand temps de faire une célébration à la gloire de notre “vénéré carburant”: la bière.
La “réunion de prestige” commence studieusement par une revue tactique de l’état de notre campagne et de nos troupes. S’en suivent quelques conversations tactico-technique pour élaborer la suite du “plan tactique”.
La décision est prise, l’objectif est clair et limpide: grâce aux troupes actuelles il nous faut remporter la victoire finale et il faut enroler de nouveaux soldats pour être dans la capacité numérique de former un second bataillon composé de recrues fraiches comme la rosée du matin et de vieux briscard habitués aux lutes acharnées.
