Het weekend van een Zwolsche rugbyer
14-11-2015 The day before game day.
Het was een troosteloze dag met veel regen, harde wind en de fiets van mijn vriendin was gejat. Het was dus een dag om lang in bed te blijven liggen en in foetushouding af te wachten tot dat Laury ons zou opvrolijken met een fenomenaal optreden om 2200 uur in Sally O’Briens met de Koos Busters. Er waren veel lotgenoten afgekomen op deze aankondiging, al deze mensen hadden ook de magische krachten nodig van de ongekend magnifieke basmelodieën die Laury ons toespeelde. Gesterkt door de muziek en meer nog door de Guinness beginnen de verhalen los te komen. Na louter slechte verhalen en feitelijke onjuistheden gebeurt er om 0054 uur iets vreemds. Neville en ik kijken elkaar aan, we zijn sprakeloos en weten ons geen houding te geven. De prop die nooit zijn team in de steek zou laten en altijd er is voor iedereen(ik zal zijn naam niet noemen) laat ons staan met elk een leeg Guinness-pint. Gelukkig had Neville na enkele luttele seconden een oplossing en verscheen met gevulde glazen. Dit gebeurde net op tijd zodat de avond in goede harmonie kon worden afgesloten. Iedereen ging om 0200 uur gesterkt door het bier en de muziek met geheven hoofd weer naar huis.
15-11-2015 Game day.
Het is wederom een prachtige dag voor rugby met veel regen, harde wind en de fiets van mijn vriendin nog steeds gestolen. Iedereen nog steeds gesterkt en vol goede moed van de avond er voor verzameld op de club alleen het blijft stil in het club, zou er dan toch een beetje wedstrijdspanning zijn? Rond 1245 treden we allen in onze rijtuigen op weg naar de meest noordelijke beschaafde vestingstad van het Koningrijk der Nederlanden, er is namelijk niets boven Groningen. Aangekomen op Corpus den Hoorn treffen we een lege Manor aan, enkel 1 Stud heet ons welkom en laat ons weten dat de Studs al reeds aan het kleden zijn. Aan alles blijkt nu dat het echt ergens om gaat en dat de studenten deze wedstrijd net zo serieus nemen als dat wij dat doen. Het is echter nog steeds ijzig stil bij de Blauwvingers en er heerst een spanning die het hele seizoen er nog niet is geweest. Na 10 min klinken de verlossende woorden van de captain “We gaan kleden”. Maar na het kleden komen ze al verslagen terug want Bart had op eigen houtje bedacht om de studenten te verslaan met hun eigen wapen. Namelijk, om je teamkit zo erg te laten stinken dat je er zelf alleen maar van weg wil rennen en je tegenstander er onpasselijk van wordt. Maar erger nog hij beweerde wel dat de teamkit gewassen is, nu maar hopen dat zijn spel beter is dan zijn waskunsten.
De wedstrijd begint, het kan niet meer fout gaan met een ijzersterke opstelling, met een bank die nog nooit zo volledig was en supporters tot op het bot fanatiek wordt er afgetrapt. Het begint spannend en de Studs verdedigen goed maar ze weten Neville niet te stopen en zo wordt de eerste try na 10 min gemaakt. 5 min later weet Martijn over de zijlijnen te lopen (het is ook een voetbalveld) maar de grensrechter is zo onder de indruk van alle lijnen op het veld dat Martijn onbestraft de 2de try kon maken. De Blauwvingers beginnen nu los te komen maar het bleef vechten voor elke bal want de Studs lieten het tempo niet zakken zodat de druk erop bleef. Het mocht echter niet baten en 6 min later maakt ook de living baslegend Laury een try. Er zijn nog 10 min te gaan in de eerste helft, Zwolle wordt terug gedrongen en heeft het zwaar. De bal wordt gespeeld naar ‘the Black train’ (Jonatan Thomas) en hij scoort voor de Studs de eerste try.
Na de lekkere lange rust zodat iedereen goed koud kon worden ging het spel weer verder. In de tweede helft was het minstens zo spannend als in de eerste helft met weinig kansen voor beide teams scoort toch de bassist voor Zwolle. Vervolgens scoort Milo Kroon weer voor de Studs in de 70ste min, Bart, Ruben en ‘the Black Train’ scoren in de 80ste min plus . Vervolgens waren er nog 10 min verlenging en 7 penalty’s tegen Zwolle, maar de Studs wisten hier geen gebruik van te maken en zo eindigde de stand in 15-34. Het was een prachtige wedstrijd om te zien en nog veel mooier dat we de winst mee naar Zwolle konden nemen. Toen we allen weer in het donker naar huis reden besefte ik het dat het nog steeds regende en nog steeds hard waaide en dat nog steeds de fiets gestolen is van mijn vriendin.
(Dit verhaal berust op waar gebeurde feiten, er zijn geen rechten te ontlenen aan elke krankzinnige uitspraak of slecht geschreven woorden en zinnen)
