Like a rolling stone.
Vanochtend werd ik met lekker nerveus gevoel wakker. Mijn debuut is vandaag. Ik heb er zin in. Ik zoek mijn gebruikelijke stuff bij elkaar, duw het in een tas en probeer nog een halfslachtig ontbijt naar binnen te schuiven. We gaan naar Havelte vandaag. Het is bewolkt en het waait stevig.
Havelte is een plaats die ook wel wat persoonlijke lading met zich mee brengt voor mij. Ik ken het dorp. En ik weet van de Big Stones, een club met een stevig team, zoals de naam het doet vermoeden. Als een dorpje met 3000 inwoners toch een volledig rugbyteam in het veld heeft, dan weet je dat er passie is voor de sport. En als ze dan ook nog eens vernoemd zijn naar de stenen van 20 ton die op een hunebed liggen, dan heb je een idee van hun onverzettelijkheid.
Na een poging tot kickoff van Havelte, moet de bal opnieuw in het spel gebracht worden. Laten we de wind de schuld er van geven. Het spel komt voor zwolle vroeg op gang. En binnen no-time word de eerste try gedrukt door Arjan. Het tempo van zwolle ligt hoog en er worden al snel twee try’s bij gedrukt. Ook wordt uit de conversies goed gescoord ondanks de wind.
Havelte laat alleen niet zomaar over zich heen lopen. Hun scrum doet hun naam eer aan. Zwolle heeft het moeilijk hierbij, Havelte zit laag en heeft veel power. Zwolle kan alleen maar proberen geen terrein te verliezen, tegen de stenen aan duwen heeft geen zin. Dit werd goed opgelost door Arjan en Laury, bij zwolse scrums, maar veel tijd krijgen ze hier niet voor. Zodra er dus ook een kans gecreëerd word door Havelte, word hier ook ruim gebruik van gemaakt en weten ze te scoren.
Zwolle besluit direct dat dit niet vaker voor zal komen. De bal is nu voor Zwolle en deze word niet meer zomaar los gelaten. En zodra Havelte de bal pakt, geven Björn en Bart een korte masterclass in tackelen.
Als een rollende steen dendert het team de tweede helft in. Letterlijk. Jack rolt een paar keer met de bal als een steen de verdediging van de tegenstander in. Het spel komt weer goed op gang en punten komen binnen.
Opeens mag ik weer gaan warmlopen. Sander en ik gaan het veld in. Niks nerveus. Ik heb er zin in. Ik ren het veld bijna op zonder mijn trainingsjack uit te doen. De Stones hebben zichzelf inmiddels weer hervonden en hebben een stevige defence staan. De druk van Zwolle blijft alleen zo hoog dat ze hier niet van kunnen profiteren. Na een stevig maar mooi en sportief potje rugby komt de eindstand uiteindelijk op 5 – 48 voor de blauwvingers.
