Kampioen!
Zondag 6 maart stond al weken vetgedrukt in de agenda. Op deze dag stond de wedstrijd tegen de Groninger Studenten Rugby Club gepland. Dit werd de kampioenswedstrijd tussen nummer 1 en 2 van de competitie. Erop terugkijkend is het een bijzondere dag voor alle spelers geworden!
De voorbereiding op deze wedstrijd was de week ervoor al begonnen in Inverness (Schotland), daar hebben we flink gewerkt aan teambuilding. En wat minder aan conditie…
Tijdens de trainingen afgelopen week was te merken dat er spanning in de groep was, spanning voor de kampioenswedstrijd. Grote opkomst op training en veel scherpte tijdens de training. Dit hadden we nodig, want tijdens de eerdere uitwedstrijd bleken de studenten behoorlijk taai en fit.
Woensdag werd al een eerste opstelling gemaakt door de coach (Arjan), tot mijn verbazing waren er bijna 30 aanmeldingen! Dit was een record, maar maakte het maken van de keuzes moeilijker. Immers niet iedereen zou aan spelen toekomen. Uiteindelijk hadden we toch een opstelling die indruk maakte.
Wedstrijddag is altijd spannend, ‘s ochtends proberen een ontspannen ontbijt te nuttigen en een beetje gezellig te doen. Terwijl ik eigenlijk zo snel mogelijk het veld op wil. Helaas kwam toen het bericht door dat de tegenstander geen voltallig team op kon stellen, maar wel de wedstrijd wilde spelen. De mindset ging op zijn kop; van maximaal presteren, naar een sportieve dag hebben.
De niet opgestelde Zwollenaren waren zo sportief om met de tegenstander mee te spelen, zodat we een normale wedstrijd konden spelen. Hoewel de studenten enkele harde tackels en mooie moves hadden, bleken ze niet bestand te zijn tegen de nummer 1. Al snel stonden we ruim voor en hadden we de wedstrijd met dikke cijfers gewonnen, 79-0! Zwolle is hiermee het enige ongeslagen team in de gehele derde klasse. Maar ook kampioen met nog drie wedstrijden te gaan!
Het mag geen wonder heten dat we een mooie derde helft zouden hebben. Op het veld en in de kleedkamer was er al feest met champagne, zingen en gekkigheid! Aan de bar werd dit voorgezet met speeches en uiteindelijk vier aangeboden fusten door spelers en bestuur.
Op het hoogtepunt moet je stoppen, zegt men wel eens. Na zes jaar captaincy en met dit kampioensschap was dit het uitgelezen moment om te stoppen als captain (ik blijf natuurlijk wel gewoon speler). Het was een eer en een waar genoegen om me, op en naast het veld, in te zetten voor het team. Iedereen enorm bedankt voor de samenwerking! Tijdens de zomer geef ik het stokje over aan een nieuwe captain die er zijn eigen draai aan kan geven.
Jules Crooijmans
