Succes Eddy!
Sinds 1988 lid en heeft de club zien opgroeien, is betrokken geweest bij de bouw van het huidige clubhuis en heeft de meeste tour edities op zijn naam staan. Kortom een man met ervaring en inmiddels ere-lid van de club! Afgelopen jaren actief bij de dames als coach en nadat die nu tweemaal gepromoveerd zijn en we ook daar versterking hebben kunnen vinden in de trainersgroep is het tijd voor de volgende uitdaging.
Heren 2 is een groep spelers in ontwikkeling. Een mix van ervaren spelers, nieuwkomers en instromende jeugd. Een diverse groep, maar wel met ambitie. Binnen de club willen we iedereen op zijn/haar niveau met plezier laten rugbyen. Een onderdeel daarvan is de juiste aandacht. Eddy is met ingang van seizoen 2020/2021 de coach en trainer van Heren 2. We zijn erg blij dat Eddy met al zijn ervaring deze groep wilt bijstaan in hun ontwikkeling.
We wensen Eddy ook in deze rol weer heel veel plezier!
#TheZwolleWay
Laatste
Zondag 3 april
om 12 uur komen de eerste het clubhuis binnen. Iedereen heeft er zin in de laatste competitie wedstrijd van dit seizoen tegen The Pickwick Players (2) uit Deventer. Hoewel er niets meer voor de competitie op het spel staat was er toch wel wat spanning. Van Deventer moet je gewoon winnen!!
Zo trokken we dus met de ploeg uit naar Deventer. Nadat Zwolle zich in het blauw wit getogen hadden begon de warming up. Het was warm.. dat waren we niet meer gewend.. de onder shirtjes gingen uit en de bidons moesten geregeld aan de mond.
Na het fluit signaal begon eindelijk de wedstrijd.. Ineens waren alle klachtjes, warmte, pijntjes weg. We moesten aan de bak. Deventer zag er sterk uit, waren sterk in de scrum. Toch wist Zwolle er van alle kanten langs te komen en heeft Deventer goed op hun nummer gezet. Zwolle speelde het spelletje waar ze het hele seizoen al mee bezig waren. Er werd mooi gespeeld, goed getackeld, fase spel, ballen werden geript en bovenal er werd gescoord veel gescoord.
Deventer wist nog een keer heel dicht bij onze lijn te komen. Maar het mocht niet baten. Eindstand was 84-0 voor Zwolle.
Onze Captain Jules speelde zijn laatste competitie wedstrijd als captain, hij kan terug kijken op een mooi seizoen. Een seizoen dat in het teken stond van opleiden van nieuwe spelers. Ondanks deze keuze wisten we toch wel om overtuigend kampioen te worden in de derde klasse. Jules namens het team bedankt voor je Captain schap.
Voor mij was het ook de laatste wedstrijd, volgend seizoen zal ik jullie aan de zij lijn aanmoedigen. Ik kom niet meer terug op het veld. Zwolle bedankt voor het samenspel, trainers bedankt.
Ik heb het rugbyen altijd met veel plezier gedaan en zal het enorm gaan missen.
17 april begint voor ons (RC Zwolle) de bekerwedstrijden. Heren.. het zal mooi zijn als jullie deze ook binnen weten te halen.
Joop
De start van iets nieuws
Voor een team dat zich inzet om samen het beste uit elkaar te halen, op trainingen en tijdens wedstrijden, is winst de uiterste beloning. De bevestiging dat het team staat, lessen zijn geleerd en dat er voor elkaar wordt gevochten. Ongeslagen kampioen worden met nog drie wedstrijden te gaan is zo bekeken nog meer dan een beloning. Het is de start van nieuwe ambities, van groeiende verwachtingen en brengt daarmee geheel nieuwe mogelijkheden.
Achteraf kan de wedstrijd van afgelopen zondag (14 maart) tegen het tweede van Groningen nog het beste worden gezien als begin van de voorbereiding op een nieuw seizoen. Want met het beste uit elkaar halen en vechten voor elkaar had het niet veel te maken. De onervarenheid van sommige spelers was daarvoor niet de enige reden. Het vasthouden van de goede lijn werd gewoon niet waargemaakt. Direct na de aftrap werd, nog binnen de eerste minuut zo’n beetje, de eerste try door Zwolle gemaakt. Voorafgegaan door een paar schijnbewegingen en een paar passes over en weer legde Sander Kok de bal voorbij de tryline. Zoveel voorspoed zo snel in de wedstrijd dat smaakt naar meer, zo was de sfeer bij de Blauwvingers op dat moment. Toch was het vooral Groningen dat zich deze eerste try het meeste aantrok. Want binnen enkele minuten was er al een gelijkmaker gevolgd door een extra try. Er ontstond een wisselwerking tussen actie en reactie dat het karakter van de wedstrijd bepaalde. En waarbij iedere volgende try van Zwolle door Jos (2e try), Martijn (3e try) en Stefan (4e) vrijwel direct werd gevolgd door een try van Groningen. Zoals Jos meermalen schreeuwde tijdens de wedstrijd: ”het staat weer 0-0.’’ We liepen achter de feiten aan.
Het uitbouwen van een voorsprong daar kwamen we niet meer aan toe in deze wedstrijd. Ondanks de stevige Zwolse scrums en line outs, die deels bestond uit voorwaartsen met nog weinig speelminuten dit seizoen, liet het scorebord toch een gelijkspel zien aan het eind van de tachtig minuten: 22-22. Tijdens de wedstrijd werd druk gecoacht, aangevuld, geleerd, geschreeuwd en geprobeerd maar het was niet genoeg om iets af te dwingen. De komende weken staan de trainingen in het teken van leren. Zo snel mogelijk zoveel mogelijk. Komende zondag is er weer een leermoment. Dit keer in Almere waar het enthousiasme net zo groot zal zijn en waar de lat voor individuele prestaties zeker een trede hoger ligt. Want het nieuwe seizoen is al begonnen.
Ronald de Vries 14 maart 2016
Kampioen!
Zondag 6 maart stond al weken vetgedrukt in de agenda. Op deze dag stond de wedstrijd tegen de Groninger Studenten Rugby Club gepland. Dit werd de kampioenswedstrijd tussen nummer 1 en 2 van de competitie. Erop terugkijkend is het een bijzondere dag voor alle spelers geworden!
De voorbereiding op deze wedstrijd was de week ervoor al begonnen in Inverness (Schotland), daar hebben we flink gewerkt aan teambuilding. En wat minder aan conditie…
Tijdens de trainingen afgelopen week was te merken dat er spanning in de groep was, spanning voor de kampioenswedstrijd. Grote opkomst op training en veel scherpte tijdens de training. Dit hadden we nodig, want tijdens de eerdere uitwedstrijd bleken de studenten behoorlijk taai en fit.
Woensdag werd al een eerste opstelling gemaakt door de coach (Arjan), tot mijn verbazing waren er bijna 30 aanmeldingen! Dit was een record, maar maakte het maken van de keuzes moeilijker. Immers niet iedereen zou aan spelen toekomen. Uiteindelijk hadden we toch een opstelling die indruk maakte.
Wedstrijddag is altijd spannend, ‘s ochtends proberen een ontspannen ontbijt te nuttigen en een beetje gezellig te doen. Terwijl ik eigenlijk zo snel mogelijk het veld op wil. Helaas kwam toen het bericht door dat de tegenstander geen voltallig team op kon stellen, maar wel de wedstrijd wilde spelen. De mindset ging op zijn kop; van maximaal presteren, naar een sportieve dag hebben.
De niet opgestelde Zwollenaren waren zo sportief om met de tegenstander mee te spelen, zodat we een normale wedstrijd konden spelen. Hoewel de studenten enkele harde tackels en mooie moves hadden, bleken ze niet bestand te zijn tegen de nummer 1. Al snel stonden we ruim voor en hadden we de wedstrijd met dikke cijfers gewonnen, 79-0! Zwolle is hiermee het enige ongeslagen team in de gehele derde klasse. Maar ook kampioen met nog drie wedstrijden te gaan!
Het mag geen wonder heten dat we een mooie derde helft zouden hebben. Op het veld en in de kleedkamer was er al feest met champagne, zingen en gekkigheid! Aan de bar werd dit voorgezet met speeches en uiteindelijk vier aangeboden fusten door spelers en bestuur.
Op het hoogtepunt moet je stoppen, zegt men wel eens. Na zes jaar captaincy en met dit kampioensschap was dit het uitgelezen moment om te stoppen als captain (ik blijf natuurlijk wel gewoon speler). Het was een eer en een waar genoegen om me, op en naast het veld, in te zetten voor het team. Iedereen enorm bedankt voor de samenwerking! Tijdens de zomer geef ik het stokje over aan een nieuwe captain die er zijn eigen draai aan kan geven.
Jules Crooijmans
